มองย้อนกลับไป หลานสาวของซนของผม เกิดขึ้นเมื่อปี 2012 หน้าร้อนของปีนั้นทำให้ บรรยากาศของครอบครัวที่เคย อยู่เพียงไม่กี่คน แค่ แม่ และ พี่น้อง ต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตในการทำงาน บ่อยครั้งต้องรีบกลับมาดูแลเจ้าตัวเล็ก แทนคุณแม่ ตอนที่ยังแบเบาะ ป้อนนม ป้อนน้ำ พาเช็ดก้น ส่งเข้านอน พาอุ้มเดินเล่น คอยหัวเราะเวลา หลานทำอะไรน่ารัก ๆ …. ตามประสาคนไม่เคยมีหลาน ก็เป็นปรกติ ที่ทุกบ้านจะต้องมีโมเม้นต์แบบนี้กันทุกครอบครัว
หากมองย้อนกลับไปแล้ว ผมกลับรู้สึกว่า ผมมีโอกาสดีที่ได้เจอหน้าหลาน ในตอนที่ยังมีเรี่ยวแรงในการดูแลเค้าอยู่บ้าง และยิ่งไปมากว่า ความสุขที่มากขึ้น ที่ได้เห็น ” เสียงหัวเราะ” และ ” รอยยิ้ม ” จากคุณแม่ที่ ได้อุ้มหลาน ได้เล่นกับหลาน ได้พาจูงมือหลาน ไปเดินเล่น ได้ป้อนนมหลาน ได้พาล้างก้น เป็นช่วงเวลาที่ผมรู้สึกได้ว่า นี้คือสิ่งที่มีค่ากับ เวลาของผมมากนัก แม้ผมจะยังไม่มีครอบครัวของตัวเอง แต่การได้เฝ้าดู พัฒนาการของหลานสาว ตัวเล็ก ๆ ตั้งแต่แรกเกิด จนวันนี้ โตขึ้นมาจนเข้าโรงเรียนอนุบาลในวัย 4 ขวบกว่า ในตอนนี้ ทำให้ผมรู้สึกเลยว่า คำว่าความสุขจากครอบครัว แม้จะไม่ใหญ่โต หรือมีทรัพย์สินมหาศาลล้นฟ้า ก็มีคุณค่ามากกว่า การที่ได้เป็นเจ้าของทุก ๆ สิ่งทุก ๆ อย่างบนโลกนี้ด้วยซ้ำ ระหว่างทางเดินบนชีวิต ผมได้มีความสุขกับการดูแลหลาน ตามสมควร ได้เล่น ได้หยอกล้อ ได้แกล้งหลาน ทำให้ผมรู้สึกว่า ชีวิตนี้มีความสุข ยิ่งนักที่ได้ มีสิ่งมีชีวิตน้อย ๆ เกิดขึ้นกับครอบครัวเรา
ผมมักจะพาหลานไปเที่ยวที่สวนใกล้ ๆ บ้านเป็นประจำ เวลาเย็น ๆ พาไปดูแมว พาไปรู้จักเพื่อนใหม่ ๆ รอบบ้าน บางครั้ง ก็ได้รับคำเชิญให้แวะเข้าไปในบ้านของเพื่อนบ้านเพื่อเข้าไปเล่นกับลูก ๆ หลาน ๆของคนอื่น การที่ได้พาหลานสาวไปเล่นกับคนอื่นทำให้ ฝึกเรื่องของการเข้าสังคมกับคนอื่นให้หลานสาว ไปเรียนรู้สิ่งที่อยู่นอกรอบบ้าน ไปเจอแมว ไปเจอ นก กระรอก เจอสุนัข เจอหอยทาก ซึ่งผมพบว่า เด็ก ๆ มักตื่นตาตื่นใจกับสิ่งเล็กน้อยเหล่านี้ทุกที มันสอนให้ผมเรียนรู้ที่สนุกสนานกับสิ่งรอบข้างให้ได้ แม้มันจะเล็กน้อยแค่ไหนก็ตาม
ทุกวันนี้ ครอบครัวผมมีความสุขที่มากขึ้นจากการได้เห็น การเติบโตของหลานสาวที่โตขึ้นทุกวัน การได้กลับมาจากที่ทำงาน แล้วเห็นทุกคนในครอบครัวพร้อมหน้ากัน เป็นความสุขที่หาอะไรมาแทนค่าไม่ได้จริง ๆ แม้คุณจะมี เงินทองมากมาย แต่หากขาดความสุขเล็ก ๆ จากครอบครัว แบบนี้ ผมคิดว่ามันก็คงไม่มีค่าอะไรเท่าไหร่นัก ตลอดระยะเวลา 4 ปีกว่า กับการได้ทำหน้าที่ ลุง แบบนี้มันก็มีความอิ่มเอมใจ ราวกับของขวัญในครอบครัวที่เต็มเติม มุมมองของคำว่า ครอบครัว ในหัวใจผมไปตลอดจริง ๆ แล้วผมก็คาดหวังว่ามันจะกลายประสบการณ์ที่ดี เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับครอบครัวตัวเองในอนาคตเช่นกัน ขอบคุณ หลานฟาฟา ที่เกิดมาบนโลกนี้ ขอบคุณที่ หลานฟาฟา ทำให้ชีวิตผมมีความสุขตลอด 1,500 กว่าวันที่ผ่านมา หลานคือสิ่งสวยงามของคุณพ่อ คุณแม่ของหนู และชีวิตผมอย่างมาก นี้คือสิ่งที่อยากจะบอกกับทุก ๆ คน
คุณจะประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่แค่ไหนก็ตามนอกบ้าน แต่ถ้ากลับเข้ามาในบ้านคุณยังรู้สึกถึงความล้มเหลวในครอบครัว นั่นคือ คุณกำลังพลาดอะไรที่สำคัญในชีวิตแล้ว !
ครับ…วันนี้ผมอยู่กับพี่ตั้ม (ไพศาล ถนอมอารมย์) บก. ระดับ Bestseller ที่ได้ให้เกียรติมาแบ่งปันกับเรา โดยแกได้บอกว่า… ผมส่งบทความครอบครัว สั้น ๆ เกี่ยวกับหลานที่เคยเล่าให้ฟัง อยากให้ลงใน Blog ให้ด้วยนะครับ เป็นอีกหนึ่งมุมมองดี ๆ ที่อยากแบ่งปันความสุขให้กับทุ
กคนนะครับ.. ครับ… นั่นแหละ พี่ตั้ม เจ้าของเพจ Panda Smile Paisarn ติดตามผลงานต่างๆ ของแกได้… เลยครับ